Meet the soldiers of Australie

Melbourne: een stad met alleen maar lieve, behulpzame en vriendelijke mensen. Je wordt er vanzelf ook behulpzaam en vriendelijk van. (en lief...) Ik zou bijna op zoek gaan naar oude vrouwtjes die ik kan helpen oversteken. Of backpackers die met hun tas op hun rug iets van de grond willen pakken. (om het welbekende 'schildpad-op-zijn-rug-effect te voorkomen)
Onze missie: een auto huren om de Great Ocean Road te rijden, of in ieder geval een flink stuk hiervan. Auto gekozen, betalen, inladen... dat ging allemaal vrij soepel. Maar dan moet je de parkeergarage uit en het o-zo-drukke verkeer van Melbourne in waar ze LINKS rijden!!!! Ja. Precies. Gelukkig had Marloes de eerste drive-shift. Dat ging niet helemaal soepel, maar al snel en met een kleine omweg kwamen we al snel op onze route. Hulde aan Marloes!
Het leuke aan het rijden met je 'eigen' autootje is dat je over kunt stoppen. OVERAL! En dat hebben we de eerste dag ook eigenlijk alleen maar gedaan. Flink vermoeiend, maar ook super gaaf. Wat hebben we veel gezien. Op het eerste strand waren er vet veel kerels aan het surfen. Je snapt: ik was even afgeleid. :) Toen er op het trappetje naar het strand opeens een Echidna was gespot. Vet grappig beest, heel erg Australisch. Het is een soort kruizing tussen een egel, stekelvarken en spitsmuis. Maar met de poten van een mol. Ja, geweldig. Al snel waren we 70 foto's en ruim een half uur verder. Nou, toch maar weer een stukje rijden. Wouw, zie je daar opeens een zeehondje in de zee spatteren. En ondertussen hadden wij onze camera reflecten al goed geoefend, dus het lollige beestje staat ook nog 's op de camera. Niet zo scherp, maar nou en. :) Ohja, en toen we nog een rolletje hadden volgeschoten van een witte vuurtoren (wat is daar nou zo speciaal aan? Nou, hij st aat in Australie! Punt) Zagen we opeens een Kakatoe. Nou, hoppa, weer 50 foto's verder. Blijkt trouwens dat die beesten hier net zo vaak voorkomen als de wilde eend bij ons. Ach, weer wat geleerd. En heb weer een mooi plaatje gecsoord. hahaha.

Naast beesten en vuurtorens hebben we uiteraard ook het mooiste van het mooiste gezien: de Twaalf Apostelen. Dat zijn gewoon stukken rots die in z'n geheel zijn afgebroken en een tientallen meters verderop zijn gaan staan. Gewoon, zomaar. (nouja, ok, niet zomaar. Maar het hoe-en-waarom verhaal laat ik wel ff zitten) Blijkt trouwens dat niet alleen die twaalf rotsen geweldig, prachtig mooi zijn. Maar ook de 'Arch' de 'Londen Bridge' en de Bay of Islands zijn breathtaking. We waren er helemaal een beetje stil van. En ja, als je mij een beetje kent, zegt dat heel veel. :)

Tussendoor hebben we 's avonds spontaan een filmpje gepakt. 'Flight'.... maar of dat nou zo'n verstandige keus was. Mijn vlucht van Sydney naar Melbourne verliep namelijk erg ruw en mijn hele lichaam verstijfde een beetje. Ik moest daar echt een dag van bijkomen. Waarschijnlijk een soort stress reactie op de helse vlucht die ik van Amsterdam naar Sydney heb gehad. Traumaatje opgelopen ofzo. En toen die film! Voor wie 'm heeft gezien: ik heb het eerste kwartier met mijn handen voor mijn mond en opgetrokken knieen in shock naar het scherm gekeken. Het scheelde niet veel of ik was weggegaan. Maarja, had voor 't kaartje betaald. En ben after all toch een echte Nederlander. Phoe, maar die film heeft echt nog 2 dagen door mijn hoofd gespookt (en dat van Marloes). Helemaal toen we de dag erna op het vliegveld !! onze huurauto gingen ophalen. Phoe, haha.

Ohja, en om even duidelijkheid te geven over de titel van dit stuk(je) tekst:
Onderweg zijn we namelijk flink wat keren bij een groepje bomen gestopt om de meest schattige diertjes van de planeet op de foto te zetten: Koala's. Oh, echt. Om bij weg te smelten. Heerlijk! Tidjens een van die momenten volgde ik de hurde toeristen die allemaal met hun hoofd in hun nek omhoog stonden te kijken met de meest bizar grote camera's naar boven gericht. Ik dus ook. Opeens...prik. Hmmm... dat lijkt wel een beest. Gedachteloos til ik mijn been op om 'm van mijn voet te vegen. Blijkt het grote enge beest er nog aan te hangen (ok, het was een mier. Dus zo groot en eng was 'ie niet), maar ik moest echt 3 keer vegen voor 'ie eraf was. Nouja, kan gebeuren. 2 minuten later....de tranen vliegen in mijn ogen, koala's konden me even gestolen worden en ik moest mijn best doen om te blijven staan. Snel even dichte schoenen uit de auto gehaald en na een half uurtje kon ik gewoon weer mee klikken met de bundel toeristen.
Nu 3 dagen verder is het beetje een dingetje geworden. Het bleek een Soldier Ant te zijn, waar ik een ietwat allergische reactie op heb gekregen. Opgezwollen voet, jeuken als 'n gek en keihard. Vandaag dus langs een apotheek gegaan (ohjee, 'je moet naar een surgery'....aahhh!!). De plaatselijke huisartspraktijk had geen dokter, maar wel een hele lieve service lady. Het volgende dorpje had wel een dokter, maar die was errug druk. Ik kon wel een ice pack krijgen. Oh, echt hulde aan de ice packs. Wat een heerlijk gevoel!!! Het 3e dorpje (Miningie... wat een naam) had EN een dokter EN een lieve service lady EN pilletjes die al heel snel hielpen. Maar bovenal hadden ze Dr Marty, de dokter in opleiding. Die spontaan begon te zweten en te giegelen toen wij zijn kamertje binnenkwamen. Hihihi, die reactie namen wij graag over. Uhm, het giegelen dan, niet het zweten. (hoewel, het is hier warm genoeg pffff)
In Adelaide opzoek naar een Farmacy om mijn voorgeschreven pillen op te halen, maar die blijken dicht, failliet of niet te vinden te zijn. Hmmm, morgen maar weer proberen. Maar mijn ice pack ligt alweer koud te worden. Jeejh!

Verder wil ik nog even zeggen dat ik het echt SUPER leuk vind dat er af en toe op mijn site wordt gereageerd. Ik heb op mijn reizen vaak heimwee, en deze blog is een beetje mijn anti-heimwee-middeltje. Dus als je mijn blog leest: ik vind het SUPER leuk als je ook een reactie plaatst. :) hihi. Ik ben dan wel aan de andere kant van de wereld, maar ik denk nog wel een jullie hoor. :)

Oh, en trouwens. De strandwachten in Bondi Beach waren niet echt de moeite waard, en op dag 2 ging het verschrikkelijk regenen. Dus die foto komt er niet... Ik zal straks kijken of ik wat andere foto's online kan zetten. Want phoe, er zitten echt een paar mooitjes tussen. Vandaag zomaar een groep Pelikanen gespot! Wist niet eens dat die hier zoveel zaten.... Grappig feitje is dat het echtpaar dat naast ons op het parkeerterrein uitstapte om naar het lookoutpoint te gaan ook Nederlands was. Het echtpaar wat we bij het lookoutpoint tegenkwam was ook Nederlands. En de volgende, en de volgende. Opeens stonden we daar met 4 duo's naar de Peli's te kijken. Gek dat ook de pensionados (de andere 3 duo's dus) erg tegen elkaar aan het opbieden waren over hoelang ze weg waren, wat ze gezien hadden en hoe stoer ze waren met hun busje wat overal kon kamperen. hahaha, wij zaten daar maar wat stilletjes tussen te genieten. Heerlijk dit!

Nou. Nu ga ik heel hard hopen dat 'ie mijn tekst nog heeft opgeslagen. Internet kan hier af en toe gekke streken leveren.... En misschien, heel misschien straks nog wat fotootjes. Leuk man! En morgen.... kangoeroe eiland. Want naast de roadkill en de gele 'pas op bordjes' met waarschuwing voor overstekende kangoeroes hebben wij er nog niet een gespot. Nouja, in het wild dan. :)

Veel liefs en kusjes en groetjes ennuh.... ik word bruin joh! Moehahaha. (oh, sorry...)

Wendy