Waar is Perry?!?

Ah, ik dacht: het is wel weer eens tijd om iets van me te laten horen op mijn blog. Het is al zolang geleden… uhm. Is het nog maar zo kort geleden, 2 dagen? Het lijkt alsof ik hier al ruim een week zit. Terwijl dat echt, echt niet zo is, aangezien de eerste 2 dagen ergens boven de oceaan zijn omgevlogen. (haha, goeie woordgrap, al zeg ik ’t zelf…)
De eerste dag hebben we ons prachtig vermaakt op het alom bekende Bondi Beach. Elke 15 minuten gedraaid en gesmeerd, na een uur ging de pet op om het tere neusje te beschermen. En de rest van de middag veilig in de schaduw in een cafeetje gezeten. Al snel merkte ik dat het insmeren van de kuiten en voeten door de constante aanwezigheid van zand erbij ingeschoten is. Dat resulteerde in rode benen. Die qua vorm op olifantenpoten leken. Pijnlijk! Ach, matras wat omhoog en alles trekt weer strak. :-) Dat was blij wakker worden!
Dag twee hebben we het bekende Opera House opgezocht met die gekke brug ernaast en het park wat wel een spontaan opgetrokken regenwoud in de grote stad lijkt. Super gaaf. Hoewel het Opera House een beetje smoetzig eruit ziet, met een nicotine gele kleur….. Maarja, de trekpleister staat op het lijstje met vinkjes. Dat lijstje maak ik trouwens achteraf (een soort veilige to-do-list) waardoor ik dus straks niks mis…
’s Middags op een terrasje kwamen er twee uber schattige papagaaitjes bij me zitten die heerlijk een suikerzakje leegaten. Hoe slecht dat ook voor ze is, de foto’s zijn wel erg mooi geworden. En Wendy heul blij! Beestjes, jeejh! En als klap op de vuurpijl vond Marloes het okee om naar de Wildlife Zoo te gaan. Ook zo leuk! Dus de meeste ‘critters’ (beesies in het Ausies) hebben we nu gespot, behalve Perry het Vogelbekdier. En bij het kangoeroepraatje mochten 5 mensen het hok in om Martha de Kangoeroe te aaien. Je moest daarbij vragen goed beantwoorden en/of heel enthousiast je vinger opsteken als je graag aan de beurt wilde komen. Nou, dat kon ik! Zo leuk!! Die foto is ook binnen. Hahaha.
Ook hebben we heerlijk geshopt met het geld van Qantas, aangezien mijn tas een soort van ‘lost’ was. Maar na 2 dagen van stress, onzekerheid en het lenen van kleren, kreeg ik een dubieus smsje. Na een telefoontje naar Qantas en heel lang wachten kon ik dan eindelijk EINDELIJK mijn tas onze kamer indragen. Zo leuk!! Ineke, je had gelijk. Nu is het super speciaal. De cadeautjes konden worden uitgepakt, mijn eigen kleren werden geknuffeld, Perry heeft een plekje op het bed gekregen en de tas is ook meteen gewassen want de zonnebrandcrème was ontploft. Al met al: Wendy wéér blij!
Maar dan: vandaag: Melbourne. Vroeg in de ochtend naar het vliegveld, daar konden we een vlucht eerder krijgen (jeejh!) en dus ook lekker vroeg in Melbourne. WAT een verschil! Hier land het vliegtuig in een groot uitgestrekt gebied met veel dorre grasjes en droge bomen. (klinkt al meer outback, I like!) De shuttlebus kwam ons snel ophalen en bracht ons uiteindelijk naar een prachtig hostel. De mensen (op straat, de buschauffeurs, aan de balie van ons hostel, andere gasten), iedereen is hier vriendelijk, behulpzaam en gewoon aardig. Wat een verschil met Lamrock in Bondi Beach, waar het personeel ‘cranky’, lui en totaal onbehulpzaam was. Behalve ‘de Jurk’, die kon nog wel af en toe naar ons glimlachen. Maar Melbourne staat tot nu toe aan kop. Vanmiddag hebben we zelfs heerlijk in het zonnetje op een grasje gelegen/gezeten om bij te kletsen! Ja, want dat weten jullie nog niet: het heeft hier kneitertje hard geregend, en ik loop al 2 dagen met sokken aan!!!! Ja, toch blij dat ik die mee had. (luckely zelfs in mijn handbagage) Maar morgen schijnt het weer warmer te worden. Hoppa, kom maar op met die zon. Dáár heb ik me namelijk drastisch op voorbereid.
Andere gekke ontdekkingen:
-Bij een tent die ‘de Lord of the Fries’ heet is de patat echt te ranzig voor woorden. Je kan er wel allerlei vogeltjes mee lokken. Gevolg: Wendy blij!
- In Melbourne moet je minstens in cocktail jurk met 12cm hoge hakken gekleed gaan als je een restaurant in wilt. Wij voelden ons lichtelijk underdressed in onze sjabby kleren. Dan maar naar de broodjes/warmemaaltijd-tent op de hoek. Waar het eten lekkerder en goedkoper is dan anywhere else. Gevolg: buikje vol = Wendy blij. :-)
- Bertje Doperwtje is er niks bij, de straatmuzikanten zijn hier van hoog niveau met hippe muziek en echt een groot, groot publiek erom heen. (vanaf een grasje aan de overkant ook prima te horen) Oh en die worden afgewisseld door bv een man in konijnenpak en elektrische gitaar, klonk ook prima. Gevolg: iets om de hele vakantie grinnikend aan terug te denken = jaja, blije Wendy. Nou, zo kan ik wel even doorgaan, maar ik merk dat ik echt al heul, heul veel aan het typen ben. Het moet natuurlijk niet te gek worden. Dat wordt het vast nog wel, maar dat is voor een volgende keer… Genoeg te doen, genoeg te beleven. En mijn achteraf in te vullen to-do-lijstje wordt uiteraard steeds langer.
Voor nu: een geweldige nacht tegemoet in een heeeerlijk bed (niet dat schuimrubberen matras in Bondi Beach) en morgen free pancakes als ontbijt (of lunch, dat mag je zelf weten, moehahahah) Prachtig zondags vooruitzicht.
Ik hoop jullie niet AL te jaloers te hebben gemaakt. En anders: sorry daarvoor. :) hihi.

Liefs
Wendy