Lucky me

Een vlucht van ruim 11 uur, wat zag ik daar tegenop. De afgelopen 3 keer was ik zo beroerd geworden tijdens het vliegen dat ik mezelf een beetje druk maakte om deze 'wereldreis'. Daarom was ik ook allerverbaasd en zeer opgelucht dat we opeens met onze wieltjes de grond raakten in Kuala Lumpur, niet verwacht dat we er al waren, save and sound. Heerlijk!
Achteraf gezien (om specifieker te zijn: 2 dagen later) was dit inderdaad een heerlijk en fantastisch moment toen bleek dat we echt geluk hebben gehad. Dezelfde vlucht, zelfde tijd, zelfde vluchnummer, bestemming etc, maar dan 48 uur later dan de onze heeft de wielen niet save and sound aan de grond van Kuala Lumpur gekregen. Dit nieuws bereikte ons 's avonds, toen 4 van ons terug kwamen van een drankje bij het plaatselijke barretje. De rest sliep al en kreeg 's ochtends de schrik te pakken. Het nieuws heeft hier op iedereen flink indruk gemaakt, niet alleen mijn reisgenootjes (die trouwens heel tof zijn, maar daarover later vast meer), maar ook de reisleiding, het personeel van ons hotel, de andere (Nederlandse) gasten en eigenlijk iedereen die we onderweg hebben gesproken. Ik heb zo vaak de vraag gehoord: "Are you from '2-days-before'? You are the lucky ones." Vreemd, griezelig, maar ook weer heel bijzonder. Het maakt dat we allemaal erg blij zijn met de dingen die we mogen meemaken. We zijn ongeschonden aangekomen en we Carpe Diemen des te meer. We are lucky and we know it!

Dus. Kuala Lumpur. Daarna door naar Kuching (spreekt uit als Koetsjing), de stad van de kat. Ha, overal katten standbeelden, me happy! Na een verschrikkelijk vermoeiende dag waarin we eigenlijk 2 dagen wakker-zijn hebben overl....(kan ik dat nog zeggen?) getrotseerd, zijn we allemaal uitgeput in slaap gevallen om de volgende dag fris und fruitig de jungle in te gaan. Whahahaha, daar kom ik voor. Jungle, here I come!! Maar uhm, serieus, die hitte en luchtvochtigheid daar is nie normaal!!! En die jungle heeft ook niet lekker geasfalteerde straatjes die op z'n Hollands horizontaal liggen... Neejoh, up and down met boomstronken en glibberige rotsen overal (glibberig betekent hier: ga er vooral niet overheen lopen WENDY!!!)
Maar okee, de jungle in op zoek naar 3 soorten apen, de reisleider had ons echt lekker gemaakt. Maar 1-voor-1 brak het mijn reisgenootjes op. De tocht, de hitte, de afstand en de hoogte. En het totale gebrek aan apen... We werden zowaar enthousiast van wat apenkak, maar dat lag er al de hele week, zegt niks dus. Toen een soort wadloop actie gedaan om misschien van de buitenkant v/d jungle de apen te spotten. Niet best voor je schoenen by the way. En niet best voor mijn arme lijf toen ik van een 2meter-hoge rots af kletterde, tegen een boomstam. Ik lag helemaal open en daar overheen de modder, haha. Eigenlijk best grappig, en ook een klein beetje pijnlijk.

Maar er is ook goed nieuws! Uiteindelijk zijn we een groepje makaken tegen gekomen (dat zijn apen) en daar zijn uiteraard mooie plaatjes van geschoten. 's Avonds tijdens een prachtige, prachtige boottocht dan toch de hoofdprijs van de dag: de neusaap. En serieus, ik kan nog even geen foto's uploaden, maar je zou ze even moeten googlen. Die beesten zijn een grote grap van de natuur. Ik denk dat zelfs onze David Attenborough hier niet met een strak gezicht over kan documenteen. Hihi, echt te gek!
Verder nog een groene gifslang, vuurvliegjes, een 4 meter lange (!!!) krokodil en mooie vogeltjes gespot. Ja we gaan weer lekker!

Gisteren vol spanning, opgeladen camera's, ge'deet'te armpjes en water in the pocket op weg gegaan naar de orang oetans. De echte reden voor deze hele reis. Maar helaas.... voor het eerst in 9 jaar zijn hebben alle bomen gekozen om tegelijk hun vruchten te dragen. Die aapjes hebben dus totaal geen reden om zich naar zo'n platform te verplaatsen waar zich 100 toeristen met hun camera's in de aanslag stilletjes verschansen op de tribune. Het leek wel een attractie, die helaas met een domper afliep. Niks geen orang oetan voor ons dus. Na 2 uur in stilte te wachten gingen we zonder foto's weer terug naar de bus gegaan. Maar we hebben allemaal een beetje het gevoel dat we niet mogen klagen, dus doen we dat niet. We zijn hier en we zijn lucky genoeg dat we dit allemaal mogen meemaken.

Gisteren waren 3 van ons bij een primitieve stam aan het logeren. Jaja, vrijwillig. En wij sliepen in het Batan Ai Longhouse Resort, mede mogelijk gemaakt door het Hilton. Niks te klagen dus. We hadden er trouwens vleermuizen door de zaal vlogen, gekko's die over de muren schoten en nachtvlinders die zo af en toe voor je langs fladderden, een waar paradijs. Nee serieus, dat vind ik echt! Maar daar was lang niet iedereen 't mee eens. :) Maarja, beestjes he. Me happy, me lucky.

Ondertussen de vlucht van Kuching naar Kuala Lumpur gemaakt. Toch best spannend en extra beladen. Maar het ging goed. Helaas is een van onze reisgenootjes naar huis gegaan. Malaria tabletten hadden een heftige werking op hem, en hij besloot thuis de rust te pakken die hij nodig had. Ik hoop dat dit lukt! De groep van nu nog maar 8 verblijft de komende 3 nachten in een prachtig hotel met 28 verdiepingen. Helemaal leuk! Borneo ligt achter ons, op naar het volgende deel van mijn avontuur. Ons avontuur.

Lieve familie, vrienden, collega's en alle andere lezers: thanks voor alle lieve berichtjes, de bezorgde appjes en gewoon de reacties in het algemeen. Het doet mij altijd goed dat er aan me wordt gedacht. :) hihi.
Hopelijk volgende keer met wat foto's.

xxx
Wendy