Heerlijk, een 1,2,3tje

1. Heftig; omdat we zo ontzettend veel doen in deze reis. Elke dag gaat de wekker vroeger dan we zouden willen. Dan gaan we van het ontbijt naar de bus naar een excursie naar de bus naar de plasstop, ergens lunsen, volgende excursie, omkleden, avond eten, dousen, avond activiteit en dan wil je een beetje vroeg naar bed om de volgende dag nog leuk mee te kunnen doen. Zo heb ik paardgereden in de bergen, met een wandeling over steile paden naar een bergje stenen. Een prachtige canopy toer gedaan tussen de bomen met meiden die het echt heul, heul spannend vonden. Een belachelijk lange, hobbelige rit naar de hotsprings. Een heerlijke avond gevuld met eten, salsadansen met mannen die echt TE soepele heupen hebben. Marktjes bezoeken waar geen einde aan komt. Busritten overleven waar ook soms geen einde aan komt. And so on, and so on.... En we hebben nog een hele week te gaan. (waarvan de reisleider zegt dat het wel eens een vol programma kan worden. Dat was ´t toch al??)

2. Nietig; wanneer je als klein, blond meisje halverwege een grote, zwarte vulkaan loopt. Daar moest ons wekkertje om 4.15 al voor rinkelen. !!! De tocht omhoog was zwaarder dan verwacht, ijle lucht en steile wanden maken dat ik merk dat ik geen conditie heb. Maar eenmaal boven aangekomen bleek het zeker de moeite waard te zijn. Prachtige actieve vulkaan met af en wat stoompjes die ´ie los laat. Maar het mooiste kwam op de terugweg: de hoorden flink gerommel (ok, ik niet, ik was vast weer aan het kletsen) en daar kwam een heuse uitbarsting. En wie was er op tijd om dat stukje natuurgeweld op de gevoelige plaat te leggen? Jeejh, mooi mooi mooi. Onze gids werd helemaal hysterisch toen hij de foto zag. Moehahaha, leuk.

3. Aangrijpend; om al twee weken met mijn fijne reisgenootjes om te gaan. Een groep van 24 man met zoveel verschillende mensen, verhalen en achtergronden. Een groep waar echt veel mensen een ingrijpend verhaal hebben en dat wlllen en kunnen delen met de groep.Dat is soms best emotioneel. Zo hebben we best wat sterke mensen die een dierbare hebben verloren binnen hun familie of zelfs gezin. Zelfs tijdens deze reis... Ik kan (en wil) met niet voorstellen hoe het is om je broertje door een verkeersongeluk te verliezen. Of je zus na een heftige zwangerschap (Suus, neem maar gewoon een hamster, goed?) Of om op je 21e door een heftige gebeurtenis flauw te vallen en daarna motorisch flink een terugslag krijgen waardoor je moeilijk loopt en praat. En om hier zo´n positieve toevoeging in de groep te hebben, we zouden hem niet willen missen. Al deze verhalen, die bij prachtige, sterke mensen horen, maken dat de groep soms intense momenten mee maakt. Mooie momenten, waarin je even je verhaal kunt vertellen aan relatief vreemden. Momenten waarop iedereen weer even bewust stilstaat bij zijn/haar eigen leven en het ´Carpe Diem´ gevoel toepast. Fijn, mooi, heftig, verdrietig, intens, moeilijk, prachtig.... zo is het leven. En.....Oprah momentje is weer voorbij!

Ondertussen zijn we in een soort jungle beland, midden in het regenseizoen. De foto´s zijn op facebook al voorbij gekomen. Een regenbuitje is het niet meer te noemen. Straten lopen onder, nee WINKELS lopen onder, maar niemand lijkt erdoor geraakt. Ze zien het aankomen, zetten hun spullen wat hoger en leggen wat plastic over de koopwaar. Daarna gaat het drukke, chaotische leven hier gewoon weer door. Met je slippertjes door de plassen op weg naar de supermarkt. Heerlijk. Met een bootje naar ons eilandje, met hutjes op palen en een wc/douche die je deelt met zo´n 16 anderen.... Heerlijk. 3 Kwartier doen over het afrekenen, wat spinnen verjagen bij de dames om vervolgens met z´n allen in de lobby spelletjes te spelen. Heerlijk. Morgen een dag vol water, vogels, foto´s, boottochtjes, etc etc etc. Heerlijk. Ook is het fijn dat ik hier echt van dag tot dag leef en echt niet weet wat het komende uur mij brengt. Daar hebben we Christiaan voor. En mijn maatjes Bram en Rick die me af en toe bijpraten of ik me moet insmeren met zonnebrandcrème of deet. Hoe lang we nog moeten rijden of dat we gaan lunchen. Ook heb ik lieve Femke en Mieke die van een afstandje de heimwee om me zien cirkelen en me dan even opzoeken. Super, super fijn. Niet te vergeten mijn Roomie, die trouw elke avond samen met mij onze oefeningen doet. En tussendoor spreken we even giechelend of brullend van het lachen de dag door. Ja, zo hoort een single reis te zijn. Heerlijk.
En wie heeft het in de gaten, maar volgens mij is er geen beestje genoemd... Okdan, ik zag net een klein schildpadje die ik helaas niet op de foto kreeg. Nou, toch leuk!

Liefs
Wendy